Een betrouwbare manier om duurzaam beleggen makkelijker te maken voor investeerders. Dat probeert de EU te bereiken door middel van de ‘green taxonomy’ of groene taxonomie. Dit klinkt natuurlijk erg interessant en als een goede manier om duurzaam beleggen te stimuleren. Omdat het belangrijk is om kritisch te blijven, leggen we in dit blog uit dat het belangrijk is om goed te begrijpen wat sommige etiketten inhouden.
Wat is taxonomie?
Taxonomie moet helpen bij het tegengaan van greenwashing. De EU wil op deze manier investeerders helpen die graag duurzaam willen beleggen. Als een belegging voldoet aan opgestelde regels, krijgt de belegging een groene eigenschap toegekend. Op deze manier kunnen financiële instellingen en andere beleggingen duidelijk maken welk gedeelte voldoet aan de groene regels. Op deze manier zou het voor elke belegger duidelijk moeten zijn of een belegging voldoet aan zijn of haar normen.
Conflicten
Het is de bedoeling om op basis van wetenschappelijke gronden te bepalen of iets een groene belegging is of niet. Omdat verschillende landen verschillende belangen hebben lijkt dit een hels karwei te worden. Een voorbeeld zijn de Oost-Europese lidstaten die nu kolencentrales gebruiken. Ze willen de stap naar zonne-en windenergie wel maken, maar dit lukt simpelweg niet omdat de stap te groot is. Als oplossing willen deze landen een transitieperiode met gascentrales. Deze landen willen dat deze transitieperiode het duurzaamheidskenmerk krijgen. In principe zijn gascentrales al een hele verbetering, de uitstoot wordt namelijk gehalveerd ten opzichte van kolencentrales. Toch is het belangrijk om ook te beseffen dat gascentrales nog steeds uitstoten en gebruik maken van een fossiele brandstof. Het is wetenschappelijk gezien erg lastig om te bepalen waar de grens ligt.
Daarom komt het uiteindelijk toch ook aan op interpretatie van de EU. Dit zou bijvoorbeeld kunnen betekenen dat gascentrales straks dus als duurzame belegging worden gezien, terwijl ze naar Nederlandse standaarden dit natuurlijk niet zijn. Het is daarom belangrijk om altijd kritisch te blijven als je duurzaam beleggen belangrijk vindt, zelfs al heeft de EU of een andere regering een richtlijn opgesteld.
Andere voorbeelden van twijfels
Als gevolg van deze discussie zien ook Frankrijk en Hongarije een kans. Zij willen namelijk dat kernenergie ook onder het duurzame etiket moet vallen. Ook dit is een lastige keuze, als een kerncentrale eenmaal werkend is, stoot die geen co2 uit. Daarin tegen blijft er wel kernafval over en kost de bouw van een dergelijke centrale veel geld en wordt er veel uitgestoten tijdens de bouw.
Een ander voorbeeld zijn Zweden en Finland. Zolang er nieuwe bossen worden aangeplant, vinden zij het kappen van bossen duurzaam.
Keuzes over bovenstaande voorbeelden zijn uitgesteld omdat de lidstaten het nog niet eens geworden zijn. De lidstaten moet het ook nog eens worden over de criteria voor biomassacentrales.
Hoeveel is deze taxonomie waard?
Het oorspronkelijke idee was om op basis van wetenschappelijke gronden een betrouwbaar etiket te maken voor groene investeringen. Het probleem is dat het steeds meer begint te lijken op een lobby lijst. Elk land zet zijn beste beentje voor om de regels zo te vormen dat het voordelig voor zichzelf is. Er zijn daarom ook partijen die aangeven dat je beter geen taxonomie kan hebben dan een slechte. In dit geval help je juist bedrijven of landen die willen greenwashen. Grijze investeringen komen op die manier op een duurzame lijst en dit kan investeerders op het verkeerde been zetten. Daarnaast komt de geloofwaardigheid van duurzaam investeren in het gedrang als dit soort richtlijnen niet kloppen of wetenschappelijk gezien geen logica volgen.
